متـــن تـــواشیـــح :
نسئلک یا من هو الله الذی لا إله إلا هو الرحمن الرحیم الملک القدوسالسلام المؤمن المهیمن العزیز الجبار المتکبر الخالق البارئ المصور الغفار القهار الوهاب الرزاق الفتاح العلیم القابض الباسط الخافض الرافع المعز المذل السمیع البصیر الحکم العدل اللطیف الخبیر الحلیم العظیم الغفور الشکور العلی الکبیر الحفیظ المقیت الحسیب الجلیل الکریم الرقیب المجیب الواسع الحکیم الودود المجید الباعث الشهید الحق الوکیل القوی المتین الولی الحمید المحصی المبدئ المعید المحیی الممیت الحی القیوم الواجد الماجد الواحد الصمد القادر المقتدر المقدم المؤخر الأول الآخر الظاهر الباطن الوالی المتعالی البر التواب المنتقم العفو الرءوف مالک الملک ذو الجلال والإکرام المقسط الجامع الغنی المغنی المعطی المانع الضار النافع النور الهادی البدیع الباقی الوارث الرشید الصبور الذی لیس کمثله شی ء وهو السمیع البصیر اللهم صلّ افضل صلاة على اسعد مخلوقاتک سیدّنا محمد و على آله وصحبه و سلّم عدد معلوماتک و مداد کلماتک کلّما ذکرک الذاکرون و غفل عن ذکره الغافلون .
دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم |
کنون عزم لقا دارم من اینک رخت بربستم |
|
تویی قبله همه عالم ز قبله رو نگردانم |
بدین قبله نماز آرم به هر وادی که من هستم |
|
مرا جانی در این قالب وانگه جز توم مذهب |
که من از نیستی جانا به عشق تو برون جستم |
|
اگر جز تو سری دارم سزاوار سر دارم |
وگر جز دامنت گیرم بریده باد این دستم |
|
به هر جا که روم بی تو یکی حرفیم بیمعنی |
چو هی دو چشم بگشادم چو شین در عشق بنشستم |
|
چو من هی ام چو من شینم چرا گم کردهام هش را |
که هش ترکیب می خواهد من از ترکیب بگسستم |
|
جهانی گمره و مرتد ز وسواس هوای خود |
به اقبال چنین عشقی ز شر خویشتن رستم |
|
به سربالای عشق این دل از آن آمد که صافی شد |
که از دردی آب و گل من بیدل در این پستم |
|
زهی لطف خیال او که چون در پاش افتادم |
قدمهای خیالش را به آسیب دو لب خستم |
|
بشستم دست از گفتن طهارت کردم از منطق |
حوادث چون پیاپی شد وضوی توبه بشکستم |